Κόκκινα μάτια - Red eye (εξήγηση φαινομένου)

Το φαινόμενο "κόκκινα μάτια" - "red eyes" περιγράφεται στην (εικ. 1)

Η προσπίπτουσα δέσμη φωτός απο το ενσωματωμένο φλάς

(λευκή γραμμή) καταλήγει να φωτίσει και ένα μέρος

του βυθού του ματιού (φωτιζόμενη επιφάνεια).Άν η επιφάνεια

 του ειδώλου που θα φτάσει στο φακό μας (κόκκινη γραμμή)

-με συνέπεια να καταγραφεί και αυτό στην φωτογραφία- έχει

κοινή επιφάνεια με την φωτιζόμενη, τότε φυσικό ειναι να έχουμε

κόκκινα μάτια στη φωτογραφία, διότι στον βυθό του ματιού

κυκλοφορεί αίμα. Το αίμα είναι φυσικά κόκκινο 

και είναι αυτό που φαίνεται μέσα απο την ίριδα του ματιού μας. 

(εικ. 1)

Στην 2η περίπτωση (εικ. 2) βλέπουμε εν ολίγοις οτι η φωτιζόμενη επιφάνεια δεν συμπίπτει με την επιφάνεια του ειδώλου. Αυτό σημαίνει οτι η περιοχή του ειδώλου που θα φτάσει στο φακό μας δέν φωτίζεται όπως στην προηγούμενη περίπτωση. Είναι σκοτεινό. Έτσι λοιπόν επειδή τα σκοτεινά σημεία απεικονίζονται μαύρα στις φωτογραφίες και όχι μόνο, έχουμε και μαύρη κόρη ματιού στην φωτογραφία μας.

(εικ. 2)

Συνεπώς η γωνία Α που σχηματίζεται απο την πρόσπτωση φωτός και την ανακλώμενη δέσμη φωτός του ειδώλου πρέπει να είναι σχετικά μεγάλη, και αυτό οφείλεται στην απόσταση που έχουν μεταξύ τους, ο φακός της μηχανής με το φλάς.

Στην περίπτωση των compact φωτογραφικών μηχανών (εικ. 3) συμβαίνει το εξής.

Λόγω της μικρής απόστασης του ενσωματωμένου φλάς με τον φακό, σχεδόν πάντα σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού, έχουμε κόκκινα μάτια. Η ρύθμιση red eyes που έχουν, δίνει στην μηχανή την δυνατότητα να ανάψει το φλάς 2 φορές. Η 1η φλασιά ερεθίζει τα μάτια των εικονιζόμενων ώστε η ίριδα του ματιού να προσαρμοστεί και να μικρύνει και στην 2η βγαίνει η φωτογραφία. Όσο πιο μικρή είναι η κόρη του ματιού, τόσο λιγοστεύουν οι πιθανότητες να έχουμε κόκκινα μάτια.

 Κρατήστε αυτό σαν κανόνα.

Ίσως θα έχετε παρατηρήσει οτι τα μάτια μας έχουν μικρή κόρη όταν υπάρχει έντονο φώς ή φώς ημέρας, και μεγάλη κόρη σε υποφωτισμένες συνθήκες. 

Η αρχή λειτουργίας του ματιού μοιάζει με την φωτογραφική μηχανή. Κάνει στην ουσία μία ρύθμιση έκθεσης αλλά μόνο διαφράγματος. Το μάτι θέλει συγκεκριμένη ποσότητα φωτός. Την ημέρα λοιπόν μικρό διάφραγμα - μικρή κόρη ματιού , και το αντίστροφο.

(Ένα παράδειγμα: Σε όλους μας έχει τύχει να μπουμε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο ξαφνικά και για λίγο να μήν βλέπουμε τίποτα. Αλλά αν περιμένουμε λίγο, σιγά σιγά αρχίζουμε και διακρίνουμε πράγματα. Αυτό γίνεται γιατί το μάτι μας θέλει λίγο χρόνο να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες και να ανοίξει η ίριδα ώστε να μπει περισσότερο φώς για  να ερεθίσει το οπτικό νεύρο. Ενδιαφέρον... έτσι; )   

Ξέρω...σας κούρασα, αλλά σαν πτυχιούχος Οπτικός έχω και 'γώ το ψώνιο μου.

Read More

Τεχνικές Πορτρέτου

Ξεπερνώντας τα εμπόδιαΔεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να παλεύουμε να φωτογραφήσουμε με κακό φωτισμό. Ειδικά σε εσωτερικό χώρο οφείλετε να τηρείτε τα εξής:



Αποφύγετε το φλας κόντρα στον τοίχο: Αν φωτογραφίσετε ένα πρόσωπο με την πλάτη στον τοίχο από πολύ κοντά, το φλας θα σκάσει τόσο έντονα που οι λεπτομέρειες θα χαθούν και μια πολύ αδρή σκιά θα σχηματιστεί από τη μία πλευρά. Εδώ φαίνεται η χρησιμότητα μιας μηχανής με πολλά megapixels, καθώς θα μπορέσετε να τραβήξετε τη φωτογραφία από πιο μακριά και να κροπάρετε μετά στο PC.

Ρυθμίστε το λευκό: Πολύ λίγες μηχανές πετυχαίνουν σωστά χρώματα σε τεχνητό φως για αυτό ρυθμίστε την ισορροπία του λευκού (white balance - WB). Επιλέξτε την θερμοκρασία χρώματος που επιθυμείτε (απο 2.000  - 10.000 Kelvin) ή για λάμπες πυρακτώσεως χρησιμοποιήστε την επιλογή incandescent, ενώ για λάμπες φθορισμού fluorescent κ.τ.λ.

Προσέξτε τη διάρκεια έκθεσης: Αν επικρατεί χαμηλός φωτισμός και δεν μπορείτε για κάποιο λόγο να χρησιμοποιήσετε φλας, αναγκαστικά πρέπει να ανεβάσετε την ευαισθησία ISO στο 200 ή στο 400 και παράλληλα να ανεβάσετε 2 ή και 3 στοπ το EV. Προσέξτε όμως: κάθε ανέβασμα στην κλίμακα του ISO συνεπάγεται αύξηση του οπτικού θορύβου, ενώ κάθε ανέβασμα στοπ στο EV αυξάνει τις πιθανότητες να καεί κάποιο τμήμα της φωτογραφίας από μια έντονη πηγή φωτός.

Προετοιμάστε το έδαφος: Ως γνωστόν, για να αποφύγετε το φαινόμενο των "κόκκινων ματιών" χρησιμοποιείτε το ειδικό, για αυτόν τον σκοπό, red-eye mode του φλας. Άν έχετε DSLR με προσθετο φλάς, δεν έχετε πρόβλημα διότι η γωνία πρόσπτωσης του φωτός απο το φλάς στον βυθό του ματιού και πάλι πίσω στο φακό είναι μεγαλύτερη απο το ενσωματωμένο φλας της μηχανής, με συνέπεια να μήν δημιουργείται το φαινόμενο των "κόκκινων ματιών". 

Θα εξηγήσω σε άλλη ενότητα με λεπτομέρειες και σχεδιαγράμματα υπο ποιές συνθήκες και γιατί δημιουργείται το φαινόμενο αυτό.

"Σκοράρετε" από στημένες φάσεις!: Για να αυξήσετε τις πιθανότητες επιτυχούς φωτογράφησης, είναι καλύτερο να βασανίζετε λίγο τη λήψη και να κάνετε μια προετοιμασία.

Έτσι μπορείτε να χρησιμοποιήσετε εστίαση σημείου (spot) όταν φωτογραφίζετε πρόσωπο που στέκεται μπροστά από κάτασπρο ή πολύ σκούρο τοίχο. Αντιθέτως, επιδιώξτε να φωτογραφίζετε με φόντο ένα γκρίζο τοίχο ή ένα σύνολο αντικειμένων (π.χ. λουλούδια, δέντρα, θάμνους) με μέση τονικότητα περίπου ίδια με αυτή των ρούχων που φορά ο φωτογραφιζόμενος: εδώ χρησιμοποιήστε εστίαση full frame ή matrix, αν θέλετε να αναδείξετε όλη την εικόνα ή κεντροβαρή (center weighted) αν δεν είστε απολύτως σίγουροι ότι έχετε καδράρει σωστά. Βέβαια, μην ξεχνάτε ότι μπορείτε να... μιλήσετε με το "μοντέλο" σας: πείτε στο φωτογραφιζόμενο να μετακινηθεί, να καθίσει ή να σταθεί όρθιο ή να κλίνει ελαφρώς το κεφάλι. Ένα ξαφνικό αστείο μπορεί να προκαλέσει το αυθόρμητο χαμόγελο που θέλετε να αποτυπώσετε.

Read More

Πορτρέτο (έννοια & προσέγγιση)

Η φωτογράφηση μιας ανθρώπινης μορφής, όταν γίνεται αποκομμένη -ή σχεδόν αποκομμένη από το περιβάλλον στο οποίο τοποθετείται- αποτελεί ένα πορτρέτο. Ίσως όχι "πορτρέτο" με την εικαστική έννοια, στην οποία ο σκοπός είναι όχι η ρεαλιστική απόδοση, αλλά η διαχρονική αποτύπωση των χαρακτηριστικών και της ταυτότητας του εικονιζόμενου, αλλά η σύλληψη της διάθεσης στη συγκεκριμένη στιγμή. Όπως θα δούμε ευθύς αμέσως και προτού πούμε δύο λόγια για τις απαραίτητες τεχνικές, υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι να "λειτουργήσει" κανείς.

Διαφορετικές προσεγγίσεις Σπουδαία σημασία έχει το τι επιδιώκετε από μια φωτογραφία πορτρέτου, ποιο ρόλο φωτογράφου θέλετε να υποδυθείτε:

--> Φωτορεπόρτερ: H φωτογραφία του προσώπου που σας ενδιαφέρει δεν πρέπει να είναι εντελώς αποκομμένη από το περιβάλλον, πρέπει να κυνηγήσετε μια χαρακτηριστική χειρονομία, μια χτυπητή έκφραση, μια γκριμάτσα, μια έκφραση πόνου, έκπληξης, γενικά μια έντονη εξωτερίκευση συναισθήματος. Ο φωτορεπόρτερ εισβάλλει, κατά κάποιον τρόπο, στην ιδιωτικότητα του φωτογραφιζόμενου και επιδιώκει το θέμα να βγαίνει αυθόρμητα και όχι μέσω επιτηδευμένου στησίματος. Εδώ χρειάζεται μια πολύ γρήγορη μηχανή (κατά προτίμηση ριφλέξ) με άμεση απόκριση, ακαριαία εστίαση και φακό με μεγάλο zoom για να μπορείτε να φωτογραφίζετε από μακριά το "ανύποπτο θύμα" σας! (εικ. 1)

(εικ.1)

 --> Φωτογράφος ντοκιμαντέρ/βιογραφίας: Εδώ θέλετε να φωτογραφήσετε ένα πρόσωπο και να αναδείξετε την προσωπικότητά του, αλλά και να το τοποθετήσετε μέσα σε ένα σκηνικό στο οποίο ζει και δρα (εικ.2). Σε αντίθεση με την προηγούμενη περίπτωση όπου φωτογραφίζετε ένα εσταντανέ, μια στιγμιαία και τυχαία έκφραση, εδώ έχετε την πιο κλασική έκφραση πορτρέτου, δηλαδή τη διαχρονικότητα και τη συμπύκνωση ενός βίου σε μια στιγμή. Εδώ πρέπει να έρθετε σε συνεννόηση με το φωτογραφιζόμενο, ώστε να επιτύχετε την ακριβή έκφραση που θέλετε, να επιλέξετε προσεκτικά τοποθεσία, γωνία, φωτισμό, παρασκήνιο σε ένα πιο ελεγχόμενο περιβάλλον. Θα πρέπει να είστε εφοδιασμένοι με μια μηχανή με ευέλικτο σύστημα εστίασης, ώστε να μπορείτε να παίξετε με το παιχνίδισμα του φωτός και του σκοταδιού χωρίς να χάνετε λεπτομέρειες. Πρέπει να μπορείτε να ελέγξετε κάπως την ένταση του φλας (είτε με ρυθμιστικό πάνω στη μηχανή, είτε με την τεχνική του light bounce, αν έχετε εξωτερικό φλας), αλλά και να μπορείτε να παίξετε με το διάφραγμα, αν θέλετε  κάντε πολύ ρηχό το βάθος πεδίου ώστε να φλουταριστεί το παρασκήνιο και να αναδείξετε τις λεπτομέρειες του προσώπου.

(εικ. 2)

 --> Εικαστικός φωτογράφος: Ο φωτογράφος που επιδιώκει πάνω απ' όλα το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, συνήθως δεν επιδιώκει ρεαλισμό αλλά θέλει να αναδείξει περισσότερο τη μορφή (οπότε χρησιμοποιεί ασπρόμαυρη φωτογραφία), ή θέλει να εξάρει το χρώμα, οπότε υπερτονίζει τον παράγοντα αυτό είτε με χρήση χρωματικού φίλτρου ή με την ελαφρά αύξηση του κορεσμού (saturation) και/ή της έκθεσης (exposure value - EV). Μερικές φορές, εδώ, αρμόζει να χρησιμοποιήσετε τα καλλιτεχνικά φίλτρα που διαθέτει η μηχανή (ασπρόμαυρο, σέπια κ.λπ.), αλλά και να κάνετε αντισυμβατικές ενέργειες, π.χ. να φωτογραφίσετε με κόντρα φως ώστε να μη βγει καθαρά η μορφή του ανθρώπου, αλλά μόνο η φιγούρα του. Ένα σπουδαίο κεφάλαιο στην εικαστική φωτογραφία είναι η φωτογράφηση γυμνού (εικ. 3-4).

(εικ.3)

(εικ. 4)

Read More